سپیده مرادی و الهام احمدی پس از پنج ماه حضور در بند پنج زندان قرچک که بند زندانیان با جرائم جنایی است بدون موافقت مدیر زندان خود را به بند هفت منتقل کرده‌اند. به دنبال آن مسوولان زندان به نشانه تنبیه بخشی از وسایل شخصی‌شان از جمله پتو، زیرانداز، حوله و لباس‌های گرمی که در بند پنج باقی مانده بوده را ضبط کرده‌اند و پس از اعتراض آنها و تقاضا برای بازپس گرفتن وسایل‌شان، آنها را روز پنجم آذر ماه در دفتر معاون زندان مورد ضرب و شتم و پس از آن ممنوع الملاقات کرده‌اند.
در خرداد ماه ۹۶ زنان زندان قرچک که از زمان بازداشت در بند «مشاوره» این زندان در حبس بودند هر کدام بدون رعایت قانون تفکیک جرایم به بندهای مختلف منتقل شده‌اند. به گفته صدیقه خلیلی مادر سپیده مرادی، دختر او و الهام احمدی نیز از خرداد ماه به بند پنج این زندان منتقل شدند. بندی که به بند جوانان معروف است.
صدیقه خلیلی به کمپین گفت: «بند پنج زندان قرچک که به بند جوانان معروف است به گفته دخترم بند بسیار پرخطری است که روزانه دخترها در آن اقدام به خودزنی و خودکشی با قرص، در تن ماهی و دیگر کنسرو می‌کنند. سیگار، مواد مخدر مانند شیشه هم در بند مرتب استفاده می‌شود. دخترم و الهام بارها درخواست انتقال به بند دیگری را باتوجه به قانون تفکیک جرایم به مسوولان زندان داده بودند اما هیچ ترتیب اثری داده نشد. تا اینکه بالاخره اواخر آبان ماه خودشان کمی از وسایل‌شان را جمع کردند و به بند هفت که معروف به بند سلامت است رفتند. یعنی خودشان بدون دستور رییس زندان دیگر طاقت نیاوردند و به بند دیگر رفتند. به گفته دخترم این بند هم وضعیت مناسبی ندارد اما حداقل از سیگار و مواد مخدر و خود زنی راحت شدند.»
خانم خلیلی در ادامه گفت: «اما روز بعد وقتی دخترم و خانم احمدی می‌روند که باقی مانده وسایل‌شان را مانند پتو، زیرانداز و لباس‌های گرم‌شان را با خود بیاورند می‌فهمند که به دستور رییس زندان این وسایل را برده‌اند. وقتی علت را پرسیده‌اند گفته‌اند که این کار را برای تنبیه آنها انجام داده‌اند و وسایل به خانواده‌هایشان منتقل می‌شود. بچه‌ها می‌گویند آخر وسایل شخصی آنها به چه درد خانواده‌هایشان می‌خورد. آنها این وسایل را برای زندگی روزمره در زندان احتیاج دارند. ما واقعا نشنیده‌ایم که برای تنبیه حوله و پتو زندانی را به خانواده‌شان بدهند. البته ناگفته نماند که این وسایل به ما هم داده نشده است.»
به گفته این مادر، سپیده مرادی و الهام احمدی روز پنجم آذر ماه وقتی به دفتر خانم میرزایی معاون زندان قرچک برای تقاضا گرفتن وسایل‌شان رفته‌اند با ضرب و شتم و توهین ماموران بند مواجه شده‌اند: «پس از چند دقیقه صحبت با خانم میرزایی، چند مامور قوی هیکل وارد دفتر شده و با زور و کتک آنها را بیرون کردند. بعد از آن هم بهشان اعلام شده که برای تنبیه ممنوع الملاقات شده‌اند. من الان دخترم را دو هفته است که نتوانستم ببینم.»
صدیقه خلیلی گفت در مدتی که دخترش در بند پنجم زندان قرچک بوده مبتلا به مشکلات «ریه، پوست و عفونت چشم» به دلیل فضای غیربهداشتی و مملو از دود سیگار بند شده است. خانم خلیلی گفت: «در این مدت بارها با دادیار ناظر بر زندان، معاون و رییس زندان صحبت کردیم اما هیچ‌کس جواب مشخصی نمی‌دهد. مساله این است که قانون در زندان رعایت نمی‌شود. ماموران در زندان به بچه‌های ما طعنه می‌پرسند شکایت کردید جواب هم گرفتید. دیگر می‌دانند شکایت فایده‌ای ندارد. یک حکومت خودمختار در زندان برپاست.»
او اضافه کرد: «اگر بی‌قانونی از طرف آنها باشد، اجرای قانون تعریف می‌شود اما اگر بی‌قانونی از طرف زندانی صورت بگیرد او متهم به اقدام علیه قانون و نظم می‌شود.»
سپیده مرادی متولد ۱۳۷۳، دانشجوی اخراج شده دوره کارشناسی ارشد محاسبات علمی دانشکده تربیت مدرس دانشگاه تهران است که از تاریخ ۱۴ بهمن ماه به دلیل درویش بودنش از دانشگاه اخراج شد، او غروب سی‌ام بهمن ماه در تجمع دراویش گنابادی بازداشت شد. او همچنین دختر حمیدرضا مرادی زندانی سابق است.
الهام احمدی درویش گنابادی صبح اول اسفند در جریان حوادث گلستان هفتم پاسداران بازداشت شد. هر دو آنها به اتهام اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به پنج سال حبس تعزیری، دو سال محرومیت از فعالیت‌های اجتماعی و دو سال ممنوعیت خروج از کشور محکوم شدند. هر دو آنها در دادگاه تجدیدنظر حکم حبس‌شان به دو سال زندان تغییر کرد.
دراویش گنابادی روز سی‌ام بهمن ۹۶ در اعتراض به محاصره خانه نورعلی تابنده، رهبرشان در خیابان هفتم پاسداران تهران تجمع کردند که این تجمع با دخالت نیروی انتظامی و ماموران لباس شخصی به آشوب کشیده شد و طی آن بش از ۳۰۰ درویش بازداشت شدند و بسیاری از آنها در جریان بازداشت مورد ضرب و شتم قرار گرفتند. دراویش مرد به زندان فشافویه و اوین و زنان نیز به زندان قرچک منتقل شدند. پس از آن در چند شعبه مشخص دادگاه انقلاب به صورت فله‌ای و حتی در بسیاری از موارد بدون حضور وکیل محاکمه و به حکم‌های سنگین محکوم شدند. در این مدت بارها دراویش نسبت به وضعیت خود و دادرسی ناعادلانه دست به اعتصاب غذا زده‌اند اما هیچ پاسخی دریافت نکرده‌اند.
کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران