بهرام احمدی زندانی اهل‌سنت در تاریخ ۷ دی ماه ۱۳۹۰ در زندان قزل‌حصار به همراه ۵ زندانی اهل‌سنت دیگر اعدام شد. برادر وی شهرام احمدی هم‌اکنون در زندان اوین بسر می‌برد و پرونده وی برای تعیین تکلیف نهایی به دیوان عالی کشور ارجاع شده است.

پدر این دو جوان طی نامه‌ای که در اختیار خبرگزاری هرانا قرار گرفته خواهان جلو گیری از اعدام فرزند دیگر خود شده.

متن کامل این نامه را در زیر می‌خوانید:

بسم الله الرحمان الرحیم

نامه پدر یک اعدامی عقیدتی سیاسی و یک زندانی عقیدتی سیاسی کرد به محمد جواد لارجانی و اقای ظریف که گفته بودند زندانی و اعدامی عقیدتی سیاسی نداریم.

شاید با این یاد آوری کاری برای فرزندم انجام دهید، من پدر شهرام و بهرام احمدی دو فعال عقیدتی سیاسی کرد هستم که در سال ۸۸ دستگیر شدند. ﭘﺴﺮ ﺑﺰﺭﮔﻢ ﺷﻬﺮﺍﻡ ﺩﺭ ﺍﺭﺩﯾﺒﻬﺸﺖﻣﺎﻩ ﺳﺎﻝ ١٣٨٨ ﮐﻪ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﺳﻨﻨﺪﺝ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺍﻣﻨﯿﺘﯽ ﺧﻮﺏ ﻧﺒﻮﺩ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺍﺯ ﻣﺴﺠﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﺸﺪﺍﺭ ﻭ ﺍﯾﺴﺖ به دست مامورین سپاه پاسداران دستگیر شدِ و ﻫﺪﻑ ﺗﯿﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﯿﻦ ﺷﺐ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺼﯿﺒﺖﻫﺎﯼ ﻣﺎ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ.

ﭘﺴﺮﻡ ﯾﮏ ﮐﻠﯿﻪ ﻭ ﻗﺴﻤﺖﻫﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﺭﻭﺩﻩﺍﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺑﺴﺘﺮﯼ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺳﭙﺲ ﻭﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺳﻨﻨﺪﺝ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻗﺮﯾﺐ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺳﺎﻝ ﻭﯼ ﺗﺤﺖ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻭﯼ ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﻫﺎیی ﮐﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﮐﻨﺪ.

ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﻭﻗﺖ ﭘﺴﺮ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻡ ﮐﻪ ﺍﺳﻤﺶ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﺑﻮﺩ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ٢۶/ ۶/ ٨٨ ﺩﺳﺘﮕﯿﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﺩﺍﺷﺘﮕﺎﻩ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺳﻨﻨﺪﺝ ﺑﺮﺩﻧﺪ. ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺯﺟﻮﯾﯽﻫﺎ ﻭ ﺗﻌﺬﯾﺐ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﯾﮏ ﺳﺎﻝ ﻫﻤﯿﻦ ‌ ﻃﻮﺭ ﮔﺬﺷﺖ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻦﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﺴﺮ‌هایم ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﻨﻢ ﻭ ﯾﺎ ﺣﺘﯽ ﻣﺎﺩﺭﺷﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻨﺪ.

ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﯾﮏ ﻣﺪﺕ ﭘﺴﺮ ﺑﺰﺭﮔﻢ ﺷﻬﺮﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﻪاطلاعات زنجان ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺑﻪ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻣﺎﻩ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻭ ﻫﻮﺍﺧﻮﺭﯼ ﺩﺭ ﺳﻠﻮﻝﻫﺎﯼ ﺑﺎﺯﺩﺍﺷﺘﮕﺎﻩ ﻧﺼﺮ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺮﺩ.

ﻧﺰﺩﯾﮏ ١٧ ﻣﺎﻩ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﯼ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﺑﺎ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﻭﻣﻼﻗﺎﺗﯽﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﺒﻮﺩﺵ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺑﻮﺩﻧﺶ ﺑﻮﺩ. ﻭ ﺍﻣﺎ ﭘﺴﺮ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻡ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﺭﺍ ﻫﻤﺰﻣﺎﻥ ﺑﺎ ﺷﻬﺮﺍﻡ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺷﺶ ﻣﺎﻩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻭ ﺗﻠﻔﻦ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﯼ ﺷﺪ.

ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺖ ﺍﯾﻦ ﺷﺶ ﻣﺎﻩ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﺩﺍﺷﺘﮕﺎﻩ ٢٠٩ ﺍﻭﯾﻦ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ٢٠ﻣﺎﻩ ﺑﺎﺯﺩﺍﺷﺘﯽ ﻭ ﺗﮏ ﺳﻠﻮﻟﯽ ﺑﻪ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻫﯿﭻﮔﻮﻧﻪ ﺩﻓﺎعی داشته باشد ﻭ ﺣﺘﯽ بدون ﺣﻀﻮﺭ ﻭﮐﯿﻞ، ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﺷﺪ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﻦ ﻣﺜﻞ ﻫﺮ ﭘﺪﺭﯼ ﮐﻪ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺑﯽﻗﺮﺍﺭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺪﺕ ﻫﺮﭼﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻢ ﺑﺮﺁﻣﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻡ. ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﺑﻪ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﺩﯾﮕﺮ ﻭ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺩﯾﮕﺮ ﻫﺮ ﺟﺎ ﺭﻓﺘﻢ ﺑﻪ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﻪ ﺧﻮﺭﺩﻡ. ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎﻝ ﻫﺮﭼﻪ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ﻓﺮﻭﺧﺘﻢ ﻭ ﺣﺪﻭﺩ ٧٠ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ٨٨ ﺟﻮﺭ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﻪ ﻭﮐﯿﻠﯽ ﮐﻪ ﺍﺩﻋﺎ ﻣﯽﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﭘﺴﺮﻡ ﺭﺍ ﺁﺯﺍﺩ ﮐﻨﺪ ﺗﻘﺪﯾﻢ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﻣﺎ ﻭﮐﯿﻞ ﺷﯿﺎﺩ ﺩﺭﺁﻣﺪ ﻭ ﻫﻤﻪﯼ ٧٠ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﻻ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﻣﻦ ﺗﺎﮐﻨﻮﻥ ﺑﻪ ﻫﺮﺟﺎﯾﯽ ﻣﯽﺭﻭﻡ ﺑﻪ ﺟﻮﺍﺑﯽ ﻧﻤﯽﺭﺳﻢ.

ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﯾﻦ ﻭﮐﯿﻞ، ﻭﮐﯿﻞ ﻗﻼﺑﯽ ﻫﯿﭻﮐﺎﺭﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺴﺮﺍﻧﻢ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﺍﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﺣﮑﻢ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﭘﺴﺮ ﮐﻮﭼﮑﻢ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﻧﯿﺰ ﺻﺎﺩﺭ ﺷﺪ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺪﺗﯽ ﺍﺯ ﺻﺪﻭﺭ ﺣﮑﻢ، ﭘﺴﺮﻡ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺭﺟﺎﯾﯽﺷﻬﺮ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪ. ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺭﺟﺎﯾﯽ ﺷﻬﺮ ﺑﺎ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﺭﻭﻥ ﺍﺭﺍﺫﻝ ﻭ ﺍﻭﺑﺎﺵ ﻭ ﻣﺠﺮﻣﯿﻦ ﺣﺮﻓﻪﺍﯼ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺩﺳﺘﮕﯿﺮﯼ ﺯﯾﺮ ١٨ ﺳﺎﻝ ﺳﻦ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﻣﺎ ﺷﻬﺮﺍﻡ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺳﭙﺮﯼ ﺷﺪﻥ ٣٣ ﻣﺎﻩ ﺑﺎﺯﺩﺍﺷﺖ ﻣﻮﻗﺖ ﺩﺭ ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺭﺟﺎﯾﯽﺷﻬﺮ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪ ﻭ ﺣﺪﻭﺩ ۴٣ ﻣﺎﻩ ﺑﻼﺗﮑﻠﯿﻒ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ۴٣ ﻣﺎﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﺩﺍﺩﮔﺎﻫﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ.

ﻣﺼﯿﺒﺖﻫﺎﯼ ﻣﺎ ﻫﻢ ﭼﻨﺪ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺷﺪ، ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻩ ﺻﺒﺮ ﻣﯽﮐﺮﺩﯾﻢ ﻭ ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪﯼ ﮐﻢ ﻣﺎ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﯽﺩﯾﺪیم ﻭ ﺩﻝ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﻨﻨﺪﺝ ﺑﺮ ﻣﯽﮔﺸﺘﯿﻢ.

ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺪﺕ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺑﻪ ﺩﻓﺘﺮ ﺭﻫﺒﺮﯼ، ﻗﻮﻩ ﻗﻀﺎﯾﻪ، ﻣﺠﻠﺲ ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻬﺎﺩﻫﺎ ﺭﻓﺘﯿﻢ ﻭﻟﯽ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺟﻮﺍﺑﯽ ﻧﺸﻨﯿﺪﯾﻢ، ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﺑﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﻭ ﭘﺴﺮ‌انم ﻫﻢ ﺣﮑﻢ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺩﺍﺷتند ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﭘﺴﺮﻡ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻗﺰﻟﺤﺼﺎﺭ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺣﺪﻭﺩ ﯾﮏ ﻣﺎﻩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻦﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺧﺒﺮﯼ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﺧﺒﺮ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﻩﯼ ﻣﺠﻠﺲ ﺑﻪ ﺍﻃﻼﻉ ﻣﺎ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﻋﻼﻡ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺯﻩﯼ ﻭﯼ ﺭﺍ ﺗﺤﻮﯾﻞ ﻧﻤﯽﺩﻫﯿﻢ ﻭ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺑﺴﺘﮕﺎﻥ ﺩﺭﺟﻪ ﯾﮏ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺩﻓﻦ ﻭﯼ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﮐﺮﺝ ﺩﺭ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﺍﻋﺪﺍﻣﯽﻫﺎ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﻨﺪ.

ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﮐﺮﺝ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻗﺰﻟﺤﺼﺎﺭ ﺁﻣﺪﻡ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﭘﺴﺮﻡ ﺭﺍ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﺗﺤﻮﯾﻞ ﻣﻦ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺷﺴﺘﻦ ﻭ ﮐﻔﻦ ﮐﺮﺩﻥ ﺟﻨﺎﺯﻩ، ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺟﻠﻮﯼ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩﻡ ﺧﺎﮐﺴﭙﺎﺭﯾﺶ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺩﺭﺣﺎﻟﯽﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺮﻡ ﭘﺴﺮ ﻣﻦ گفتن حقیقت ظلم به اهل سنت ایران بود.

ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﻓﻘﻂ ﺩﻟﺨﻮﺷﯽ ﻣﺎ ﺷﻬﺮﺍﻡ ﺑﻮﺩ؛ ﺩﺭ ﺳﺨﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻭﯼ ﻣﯽ ﺁﻣﺪﯾﻢ ﺩﺭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﻼﻗﺎﺕﻫﺎ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﺳﺎﻟﻦ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺧﺒﺮ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﭘﺴﺮﻡ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮﻡ ﺩﺍﺩ. ﻣﺎ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺳﺎﻟﺨﻮﺭﺩﮔﯽﺍﺵ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﺭﺍ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﺴﺮﻡ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻦ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺳﮑﺘﻪ ﮐﺮﺩ. ﻓﻮﺭﺍً ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﮐﺮﺝ ﺑﺮﺩﯾﻢ ﻭ ﻣﺪﺗﯽ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺴﺘﺮﯼ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺳﻨﻨﺪﺝ ﭘﺴﺮﻡ ﮐﻪ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﻮﺩ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺩﺧﺘﺮ ﻭ ﻫﻤﺴﺮﻡ ﺯﯾﺮ ﯾﮏ ﺗﺮﯾﻠﺮ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺧﺘﺮ ﻭ ﻫﻤﺴﺮﻡ ﺩﺭﺟﺎ ﺑﻪ ﮐﻤﺎ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﺣﺎﻝ ﻫﻤﺴﺮﻡ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﮐﻪ ﭼﻨﺪﻣﺎﻩ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﺼﺎﺩﻑ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﺩ ﻭ ﻫﻤﺴﺮﻡ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﯾﮏ ﻃﺮﻑ ﺑﺪﻧﺶ ﻓﻠﺞ ﺷﺪﻩ ﻭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻧﺎﺑﯿﻨﺎ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﺮﺗﺒﺎً ﺍﺳﻢ ﺷﻬﺮﺍﻡ ﻭ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﯽﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺁﻥﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﺩﺧﺘﺮﻡ ﻫﻢ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﺳﺨﺖ ﻭ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﻭ ﭘﺮ ﻫﺰﯾنه الان بهترشده است.

این ﻓﻘﻂ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﮐﻤﯽ ﺍﺯ ﻣﺼﯿﺒﺖﻫﺎﯾﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺪﺕ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ. تازه بعد از این همه مصیبت درتاریخ ۱۷ /۷/ ۹۲ پسرم شهرام رابه زاندان اوین انتقال دادن و مدت ۴۰روز درانفرادی‌های ۲۴۰زندان اوین نگهداری شد و بعد از آن به بند۳۵۰انتقال داده شد و بعداز ۳ماه به زندان رجایی شهر منتقل شد.

ﺁﯾﺎ ﻣﻦ ﺑﺎ ٧۴ ﺳﺎﻝ ﺳﻦ ﻗﺪﺭﺕ ﺗﺤﻤﻞ ﻫﻤﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻡ؟ ﭘﺴﺮﻡ ﺭﺍ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﯾﮏ ﻭﮐﯿﻞ ﺷﯿﺎﺩ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﺍﺭ ﻭ ﻧﺪﺍﺭﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﻮﺭﺩ. ﯾﮑﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺯ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﻢ ﺩﺭ ﺷﺮﻑ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺍﺳﺖ و هرروز به زندانی انتقال داده می‌شود. ﺯﻧﺪﮔﯽﺍﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩﺍﻡ، ﻫﻤﺴﺮﻡ ﻓﻠﺞ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺧﺘﺮﻡ نیز ﻣﺮﯾﺾ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﺎﻻ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻣﺼﯿﺒﺖ ﻣﻦ ﻧﺎﻣﻪ به شما ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺗﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺍﺭﯾﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﯿﺪ.

پسرم یکی از چندین زندانی عقیدتی سیاسی اهل سنت است که مطالبات به حق اهل سنت کرد، بلوچ، عرب و ترکمن که خوستار آزادی مذهبی و آزادی خواندن و نوشتن و تدریس زبان این اقلیتهای مظلوم را کرده است.

من ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺍﺣﻤﺪﯼ ﭘﺪﺭ ﺷﻬﺮﺍﻡ ﻭ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﺍﺣﻤﺪﯼ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﭘﺴﺮﺑﺰﺭﮔﻢ ﺷﻬﺮﺍﻡ ﺗﻤﺎﻡ ﺗﻼﺵ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﯿﺪ، ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻧﺰﺩ ﺍﻟﻠﻪ ﺗﻌﺎﻟﯽ ﮔﻢ ﻧﻤﯽﺷﻮﺩ.

ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺍﺣﻤﺪﯼ ﭘﺪﺭ ﺩﺍﻏﺪﺍﺭبهرام احمدی وچشم به راه ﺷﻬﺮﺍﻡ ﺍﺣﻤﺪﯼ ﻓﻌﺎﻝ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﺍﻫﻞ ﺳﻨﺖ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺭﺟﺎﯾﯽﺷﻬﺮ

هرانا

تاریخ بروز رسانی : 1393/01/09